నో యూజ్ నా ముందు ఒక 16 ఏళ్ళ చిన్నపిల్ల కుర్చుంది మనకు ఆ ఏజ్ దాటి దశాబ్దం పైనే అయ్యింది. తను ఎందుకో కంగారు పడటం గమనించి "ఎమైంది అమ్మ, కంగారు గా ఉన్నావ్?" అని అడిగాను. "ఏం లేదు అన్న.. ఐ ఐ టి హైదరబాద్ లో సీట్ వచ్చింది. కాని అమ్మ నాన్నలని వదిలి వెళ్తున్న అని బాధగా ఉంది" అని చెప్పింది. " ఆ భయం ఉండటం సహజమే కాని నీ భవిష్యత్తుకి ఈ స్టెప్ చాల ముఖ్యం. ఐ ఐ టి లో సీట్ రావడం అనేది మాములు విషయం కాదమ్మ, ఎంతో కష్టపడుంటావ్ ఎన్నో కలలు కనుంటావ్ మరీ బాధపడితే ఎలా? హ్యాపి గా వెళ్ళు బాగ చదువుకో.." అని తనని కూల్ చేసే ప్రయత్నం చేసా.."చాలా థ్యాంక్స్ అన్నయ్య మీ మాటలు వల్ల కొంచెం నార్మల్ అయ్యాను " అంటుంటే…. ఏమో నాకు తను చెల్లి లా అనిపించింది. హైదరబాద్ కి వచ్చాక వాళ్ళ అన్నయ్య ఎవరో వస్తారని చెబితే తను వచ్చేంత వరుకు వేయిట్ చేసి తన అన్నయ్యకి అప్పగించి నా రూం కి వెళ్ళాను.
తరువాత కొన్నాళ్ళకి "పెళ్ళి చూపులు కి రా" అని అమ్మ నుండి శాశనం వచ్చింది. "ఇంక ఊహ లేదు, ఊరగాయ పచ్చడి లేదు, నా జీవితం లో ప్రేమించుకోవడం లేదు" అనుకుని మా అమ్మ ఆదేశానుసారం ట్రైన్ ఎక్కాను. కాని ఈసారి " అంతా నీ ఇష్టం, నా ఇష్టాలు కొరికలు లేవు, నిన్ను వరం అడిగేటప్పుడు కూడ permutations and combinations ఎలా వేసుకోను సామి కాబట్టి అంతా నీ ఇష్టం" అని దేవుడిని కోపంగా తిట్టుకున్న. ఈలోపు.. పుష్పక విమానం ఎక్కబోయీ పొరపాటున ఈ ట్రైన్ ఎక్కిన దేవకన్య లా ఓ అమ్మాయి నా ఎదురుగా కుర్చుంది.. "ఓ పక్క అమ్మ పెళ్ళి చూపులు ఫిక్స్ చేస్తే ఇప్పుడు ఈ అమ్మాయి ని నా ముందు కుర్చోబెట్టాల? ఈ ఆటలు ఎందుకు దేవుడా నాతో!!" అనుకుని ఆ అమ్మాయి తో మాట్లాడే ప్రయత్నం చేసా కాని... ధైర్యం చాలలేదు. ఉన్నది ఏసి కంపార్ట్మెంట్ లో నే, అయినా గాలి కూడ ఆడలేదు. సో బయటకి వచ్చా కాసేపు తరువాత సీట్ లోకి వెళ్ళి కుర్చున్న. కాని తను పలకరిస్తుంది అని నేను ఊహించలేదు...
"హాయ్ నా పేరు రాధ మీ పేరు" అని పరిచయం చేసుకుంది నేను కూడ పరిచయం చేసుకున్న. కొన్ని ఫార్మల్ ప్రశ్నల అనంతరం. "ఎవరినైనా ప్రేమించారా?" అని అడిగింది " లేదండి." అని చెప్పా. "మీకెమన్నా ఫాంటసీ ఉందా? అంటే ఎక్స్పెటేషన్స్ ఏమైనా?" అని అడిగింది. "ఉందండి కాని తీరేలా లేదు" అని చెప్పా "ఎందుకలా అంటున్నారు" అని అడిగింది. కల కంటాం కాని అది సడన్ గా నిజమైతే తర్వాత ఏమి చేయాలో అసలు ఆ కలని నిజం చేసుకునే క్రమాన్ని ఎలా మొదలు పెట్టాలో ఏం అర్దం కాదు కాబట్టి కొన్ని ఊహలు అలానే ఉంటె బాగుంటుందేమో!!" అని ప్రస్తుతం నా పరిస్థితి ని తనకి ఇన్ డైరక్ట్ గా చెప్పా. అప్పుడు తను "అందుకే దేవుడు మన కథ లో ఎప్పుడు ఏది జరగాలొ ముందే రాసిపెట్టుంటాడు మనం చేయాలిసిందల్లా... మనం మన లాగ జీవించడమే" అని అంది. తనలో ఒక అందమైన అమ్మాయి నే అప్పటి వరకు చూసిన నేను... ఒక పరిణితి కలిగిన స్త్రీ ని కూడ చూడటం మొదలు పెట్టాను.."నిజమేనండి చూద్దాం ఎమవుతుందో..." అని చిన్నగా నవ్వుకుని ఇంకా నిద్రపోయాం కాని పొద్దున లేచి చూసే సరికి తను లేదు ఎక్కడికి వెళ్ళిందో తెలీదు. దేవుడెమన్నా తన సందేశాన్ని నాకు చెప్పడానికి నిజంగానే దేవకన్య ని పంపిచాడో అర్థం కాలేదు. తను చెప్పింది కదా మనం మన లాగా జీవించాలని దేవుడు మన కథ ముందే రాసేసున్నాడని, ఆ మటలోని నిజాన్ని నమ్మి మా ఇంటికి వెళ్ళిపోయాను. అట్నుంచి అమ్మ నాన్నలతో పెళ్ళి కూతురు వాళ్ళింటికి వెళ్ళాను.
